Ανάμεσα στις άπειρες Αντιγόνες που έχουν γραφτεί στους νεότερους καιρούς, μου έτυχε κι εμένα να γράψω τη δική μου Αντιγόνη. Ήταν μια μεγάλη περιπέτεια γραφής. Ήταν η μύησή μου σε κάποιες έννοιες που μόνον βιωματικά ή διαισθητικά μπορείς να τις προσεγγίσεις. Και ίσως αξίζει τον κόπο να πω πως, γράφοντας την Αντιγόνη μου και προσπαθώντας να της δώσω το τραγικό της μεγαλείο, έζησα μια εμπειρία διαφορετική. Έζησα την αδυνατότητα και το παράλογο. Την αδυνατότητα να είναι τραγική. Ή αλλιώς, το τραγικά Αδύνατο. Και ταυτόχρονα, αυτή η διαψευσμένη Αντιγόνη των καιρών μας, η απομυθοποιημένη, είδα πως ήταν μια τραγική Αντιγόνη, όμως με άλλη έννοια. Μου έδινε την αίσθηση του τραγικού στους δικούς μας καιρούς.