Τον «Πέτρο» (Δημήτρη Δεσποτίδη) τον γνώρισα το 1945 μετά από την τετράχρονη γερμανική κατοχή, στην απελευθέρωση. Τότε που η ελπίδα πήγαζε από κάθε σκέψη, κάθε ενέργεια, που έμπαινε μπρος το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. ʼλλο τώρα πόσο τα καταφέραμε. Σκοπός μου δεν είναι και δεν έχω την ικανότητα να δώσω μια πλήρη εικόνα αυτού του ωραίου ξανθού οραματιστή της Αντίστασης. Ούτε κατέχω πτυχές του πολύπλευρου δραματικού του αγώνα. ʼλλοι θα ’ρθουν –όχι απόψε– πιο ώριμοι να μιλήσουν και γι’ αυτό.