Ένα απομεσήμερο, κατατοπιζόμενος από την εφημερίδα για νέες εκδόσεις, πληροφορούμουν ότι εντελώς πρόσφατα κυκλοφόρησε βιβλίο, μακαρίτη τώρα, εγκάρδιου φίλου από τα πρώτα μεταπανεπιστημιακά μου χρόνια (δεκαετία του 1930): του Δημήτρη Πάλλα (1907-1995) επιγραφόμενο Ορθοδοξία και παράδοση. Δοκιμή αυτοβιογραφίας. Εκδόθηκε με την επιμέλεια της συναδέλφου Όλγας Γκράτζιου από τις «Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης» (Ηράκλειο 2005). Το ενδιαφέρον του βιβλίου και για μένα, αλλά και για πολλούς άλλους, παρουσιαζόταν μεγάλο, καθώς μάλιστα, ανατρέχοντας αμέσως στο επιστολικό μου αρχείο, διαπίστωνα ότι σώζονται σ’ αυτό δεκαεννέα γράμματα του φίλου μου Πάλλα και ένα της συντρόφου του Ελένης Κριτσίκη, φίλης και εκείνης και δικής μου και της συζύγου μου. Με το τελευταίο αυτό γράμμα μάς ευχαριστούσε, τη γυναίκα μου και εμένα, για τα συλλυπητήριά μας για το χαμό του συντρόφου της. Διαπίστωνα μάλιστα ότι ορισμένα από τα γράμματα αυτά συνδέονται με απόψεις που διατυπώνονται στο μεταθανάτιο έργο του Πάλλα.