Νομίζω, κλείνοντας, πως δεν μένουν μεγάλες αμφιβολίες, πως το έργο του Καμπανέλλη βασίζεται εν μέρει στη σύλληψη και δραματουργική δομή του Μπλοκ C του Ηλία Βενέζη· μολοντούτο του δίνει και μιαν άλλη πραγματολογική διάσταση και μεταθέτει τον προβληματισμό σε θεματολογικά πεδία που αφορούν πλέον τον ίδιο τον Καμπανέλλη και το βιογραφικό του φορτίο εκείνης της εποχής, όταν ζει, στη μετακατοχική Αθήνα, τα πέτρινα χρόνια του εθνικού διχασμού, έχοντας μέσα του ακόμα τον εφιάλτη του στρατοπέδου συγκεντρώσεως και εξοντώσεως του Μαουτχάουζεν. Και δεν πρέπει να βρισκόμαστε μακριά από την αλήθεια αν υποθέσουμε, μιας που το έργο δεν είχε τότε ακόμα δημοσιευτεί, πως την έμπνευσή του άντλησε αρχικά από παρακολούθηση της παράστασης του Εθνικού Θεάτρου κατά το χειμώνα του 1945, όταν είχε γοητευτεί πλέον από την υπόθεση της σκηνής, προτιμώντας βέβαια πάντα τις παραστάσεις του Κουν στο «Θέατρο Τέχνης», τόσο πολύ που αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στο θέατρο.