Είτε ποίηση είτε κριτικό δοκίμιο – άλλωστε ο Μανόλης Αναγνωστάκης είναι και τα δυο. Μ’ αυτό το διπλό πρόσωπο πρωτοφανερώθηκε στα γράμματά μας, σε νεανικά περιοδικά στα χρόνια της Κατοχής, προτού καλά-καλά τελειώσει το γυμνάσιο. Ποιήματα που στήριζαν μια στάση ζωής, δοκίμια που στήριζαν την ποίηση· ένα κεφάλι, δύο πρόσωπα – κάτι σαν Ιανός. Κι αυτό το διπλό πρόσωπο με το ενιαίο βλέμμα παρέμεινε μ’ επιμονή και σταθερότητα περίπου αναλλοίωτο, νομίζω, έως τα ύστερα δημοσιεύματά του.