Η γυναίκα κρατάει το κλουβί με το καναρίνι, επάνω στα γόνατά της. Και το κοιτάζει με μιαν άπειρη λαχτάρα. Λέει: «Όπου κι αν πάμε, το έχουμε μαζί μας. Σε κανέναν δεν θα το εμπιστευτούμε -– είναι, σαν χολέρα, τώρα, η περιφρόνηση σ’ εκείνο οπού, εσύ, χαίρεσαι, καμαρώνεις. Α, να ’το! Ακούστε το κελάηδημά του! Από τα μάτια σου νιώθει αν το πονάς».