Ο πωλητής σαν να μην κατάλαβε αμέσως την πρόκληση, συνέχισε να περιγράφει τη δική του κατάσταση. Μ’ έναν τρόπο, είν’ αλήθεια, που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, θα μπορούσε να συγκινήσει ακόμα και τον πιο αδιάφορο. Όχι όμως τώρα κι όχι βέβαια τον πελάτη. Αυτόν τον πελάτη, που έβλεπε το πρωινό του να χάνεται, τα ραντεβού του να τινάζονται στον αέρα, το πρόγραμμά του να ακυρώνεται, προπάντων εκείνη τη σπουδαία δουλειά, που επρόκειτο να κλείσει, να σαμποτάρεται. Και μάλιστα από ένα φρακάρισμα τόσο, μα τόσο ανόητο. Παρ’ όλ’ αυτά ο πωλητής συνέχιζε, μ’ ένα αίσθημα ενοχής, σαν να παραδεχόταν πως αυτή η περιπέτεια δε θα περνούσε για τον πελάτη ανώδυνα.