Ερχόμενοι τώρα ακόμα πιο ειδικά στη μελέτη της επιστολικής πεζογραφίας του 20ού αιώνα, μπορούμε να δούμε τα πράγματα τόσο συγχρονικά όσο και διαχρονικά, σε σύγκριση δηλαδή με τον 19ο αι. Το όριο του 1900 είναι μεθοδολογικά συμβατικό, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε μια ανασκόπηση σε γενικές γραμμές της επιστολικής λογοτεχνικής παραγωγής από αυτό μέχρι το 2000 –και λίγο μετά– ρίχνοντας μια πανοραμική ματιά στα κείμενα τα οποία καταλογογραφούνται στον πίνακα που ακολουθεί. Ο 19ος αιώνας σαφώς καθορίζεται από την πρωτοποριακή μορφή του Λεάνδρου του Π. Σούτσου και των μιμητών του, όπως ο Μεγακλής ή ο ατυχής έρως του Γ. Ροδοκανάκη, ο Θέρσανδρος του Ε. Φραγκούδη και ο δεύτερος Λέανδρος του Κ. Πωπ. Κλείνει, ωστόσο, με τη δημοτική γλώσσα κάτω από τη σφραγίδα του Γ. Ψυχάρη Ζούλια (1891) και Τα δυο τριαντάφυλλα του Χάρου.