Από πού έρχονταν για να εκτελέσουν το καθήκον τους; Από τα βάθη της γης, αφού ήταν χθόνιες θεές. Το Ομηρικό επίθετο «στυγεραί» τις τοποθετεί στη Στύγα, πηγή που βρισκόταν στον ʼδη. Όπως όλες οι χθόνιες θεές, ήταν συνδεδεμένες όχι μόνο με τους νεκρούς, μα και με τη γονιμότητα ή τη στειρότητα της γης. Οι άνθρωποι τις καλούσαν χτυπώντας τη γη, κρούοντας μέταλλα ή ανεμίζοντας πανιά. Μπορούσαν όμως να ανέβουν και ακάλεστες, «αυτεπάγγελτα» όπως θα λέγαμε σήμερα. Ήταν μια ή πολλές. Μόνο στις Τρωάδες του Ευριπίδη ακούμε πως ήταν τρεις, και δε μαθαίνουμε τα ονόματα τους παρά από μεταγενέστερους συγγραφείς (Απολλόδωρος, 1.1.4). Ήταν η Τισιφόνη, η Μέγαιρα και η Αλυκτώ. Ο Αισχύλος, εικάζεται, παρουσιάζει δώδεκα σαν Χορό των Ευμενίδων.