Έφυγαν ξαφνικά όπως ήρθαν. Είχε βρέξει αρκετά και ο δρόμος γυάλιζε από τα φώτα της νύχτας. Το κεφάλι μου βούιζε και μου φαινόταν αδύνατον να καταφέρω να σηκωθώ. Προσπάθησα μόνο να κατεβάσω λίγο το φόρεμα μου. Μπορεί το στόμα μου να είχε γεμίσει με αίμα, εγώ όμως τον νου μου τον είχα στις κοινωνικές προσταγές. Ευτυχώς η κακοτυχία με είχε βρει σε καλή μέρα. Οι γιατροί δεν θα είχαν τίποτα να μου προσάψουν. Καινούργιο φόρεμα, γιορτινά εσώρουχα και καλοξυρισμένα πόδια. Ευτυχώς το χειρότερο είχε αποφευχθεί.