Ο πολυσχιδής Μπέκετ, δεδομένου ότι δεν υπήρξε τομέας της τέχνης που να μην τον απασχολήσει, δικαιούται απόλυτα τον τίτλο του δημιουργού, αφού το έργο του διακρίνεται από νέες και πρωτότυπες μορφές. Όσον αφορά το θέατρο, δεν παύει στιγμή να έχει στα μάτια του την παράσταση και το όραμα του ολοκληρωμένου, καθώς οι διδασκαλίες του συνθέτουν ένα δεύτερο, συχνά εκτενές, κείμενο μέσα στο κείμενο. Καταφέρνει έτσι να έχει τον πλήρη έλεγχο, προλαβαίνοντας, ή και καταργώντας, τις παρεμβάσεις των συντελεστών. Γίνεται το μάτι του σκηνοθέτη, το αυτί του μουσικού, δανείζει την αισθητική του στον σκηνογράφο –με δυο λόγια είναι auteur– δημιουργός με την κινηματογραφική τώρα έννοια του όρου.