Ολόγυρα στη δροσερή της κρήνη / των μαγεμένων οι ολοφυρμοί ποτίζουν / λουλούδια που φυτρώνουν στην οδύνη. / Τα πέταλά τους είναι δόντια πορφυρά, / λόγχες που τ’ άψυχα κορμιά ξεσκίζουν, / χυμούς ζωής τα πότισαν μέλη νεκρά.– / Δε θα γυρίσουμε εδώ ποτέ ξανά.