Τους Ποντίους και τις καρποφόρες πολιτιστικές τους συσπειρώσεις πρωτογνώρισα «από τα μέσα», στα φοιτητικά χρόνια, από έναν καλό φίλο, δικηγόρο σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Αφέθηκα στις έντονες συγκινήσεις χορών και μουσικής στην (αινιγματική) γοητεία του ιδιώματος, χάρηκα την έλλειψη ελαττωμάτων (τοπικισμού) άλλων μεγάλων εθνικών ομάδων. Με τη μελέτη τής (εκτός σχολικών προγραμμάτων-εγχειριδίων) ιστορίας του Πόντου, θαύμασα οδύσσειες και αντοχή τους, έζησα γιορτές και γλέντια και το περίφημο έθιμο Κυριακής του Θωμά στο Κοιμητήριο του Ελληνικού: άρα με άριστες προδιαθέσεις και προσδοκίες πήρα στα χέρια και την προσφάτως εκδοθείσα Ανθολογία Ποιητών Ποντιακής καταγωγής του πολυσχιδούς Νίκου Γρηγοριάδη και του, εκ της κοινής αγάπης και θητείας στην ποίηση, φίλου Χρήστου Τουμανίδη.