Αναμφίβολα λοιπόν μία από τις βασικές φιλοδοξίες της παρούσας εργασίας είναι η ανάδειξη της επικαιρότητας της σκέψης του Herbert Marcuse καθώς και των επιρροών που αυτή δημιουργεί στο στοχασμό και την καλλιτεχνική δημιουργία μεταγενέστερων διανοητών. Υπό αυτή την έννοια, όπως θα αποδείξουμε και στην πορεία, το έργο του Howard Barker Ένα Καινούργιο Κόκκινο εντάσσεται στην προοπτική της Μεγάλης ʼρνησης, όπως την ανέπτυξε προγενέστερα ο Herbert Marcuse, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο ένα συνεκτικό δεσμό (υπό την ευρεία έννοια πάντα) ανάμεσα στην προβληματική της Κριτικής Θεωρίας και τις αναζητήσεις του Θεάτρου της Καταστροφής.