Ο θρύλος της Ηρωδιάδας και της κόρης της Σαλώμης γνώρισε στη Γαλλία, κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, σημαντική επιτυχία. ʼσκησε μία τέτοια γοητεία σε συγγραφείς και ζωγράφους που, αν και χωρίς προηγούμενη παρουσία στη γαλλική διανόηση, εξελίχθηκε σε έμμονη καλλιτεχνική έμπνευση. Ο Maurice Kraft απαριθμεί, το 1912, 2.789 ποιήματα αφιερωμένα «στη δόξα της ωραίας αποκεφαλίστριας». Και παρ’ όλο που τίποτα δεν προμήνυε τέτοιον ενθουσιασμό, είναι εμφανές ότι ο θρύλος αυτός εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία τα ικανά να γοητεύσουν διψασμένες για αισθήσεις ανθρώπινες ψυχές: παρθενική και σατανιστική ομορφιά, σύγχυση του έρωτα και του θανάτου, εικόνα της μοιραίας γυναίκας.