Κάθε μυθιστόρημα του Μάτεσι κινείται σε διαφορετικό κλίμα παρά τα κάποια βασικά χαρακτηριστικά τόσο σε επίπεδο εννοιών όσο και σε επίπεδο γλωσσικής έκφρασης. Έτσι στο Πάντα Καλά με έντονο σαρκαστικό ύφος αποδίδεται η σύγχρονη ζωή των λαϊκών τάξεων σε μια συνοικία της Αθήνας όπου μπορεί κανείς να αναγνωρίσει ιδιότυπες φεμινιστικές αντιλήψεις, προλήψεις και παραδοσιακές συνήθειες που χαρακτηρίζουν το μικρόκοσμο της γειτονιάς, την αρχαιοκαπηλία. Κλίμα εντελώς διαφορετικό από αυτό της Μητέρας του σκύλου, αλλά ακόμη και του Σκοτεινού Οδηγού. Σε όλα του όμως τα μυθιστορήματα, με μια ιδιόμορφη γλώσσα που χαρακτηρίζεται από τη συνύπαρξη της κοινής νεοελληνικής με στοιχεία λαϊκής καθημερινής έκφρασης, ο Π. Μάτεσις, ακροβατώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία, ανάμεσα στο σαρκασμό, το γκρότεσκο και το δαιμονισμό, χωρίς να υποτάσσεται στις συμβατικότητες της γραφής, οδηγεί τον αναγνώστη σ’ ένα ταξίδι, πολλές φορές οδυνηρό στο βάθος της ψυχής των ανύπαρκτων υπάρξεων των μυθιστορημάτων του και ίσως –αυτό εξαρτάται πάντα από το δέκτη– στη διερεύνηση της δικής του ψυχής.