Χρησιμοποιώντας τον τίτλο ενός δοκιμίου του Θεοτοκά επιζητώ την ανάκληση ενός συνειρμού σχετικού με την ανάγκη μιας ανανεωτικής αποστολής και συμβολής της γενιάς του ’80 που εκπροσωπεί ο Παλαμάς αλλά και της γενιάς του ’30 που εκφράζει ο Θεοτοκάς. Η ανακοίνωση αυτή έχει ως πρόθεση να θίξει πτυχές δύο διαμετρημάτων της λογοτεχνίας μας στις οποίες υπάρχουν κοινά σημεία αναφοράς, παρότι ίσως μας ξενίζει αυτή η συμπαρουσίαση ενός ποιητή πρωτίστως και ενός δοκιμιογράφου-πεζογράφου. Στο βαθμό που μου επιτρέπεται θα προσπαθήσω να αφήσω το ίδιο το έργο των δύο δημιουργών να καταδείξει τις κοινές σταθερές του και το είδος των αλληλεπιδράσεων.