Κάποτε, ο Γιάννης Σιδερής –πρώτος τη τάξει μετά τον Λάσκαρη ιστορικός του θεάτρου μας, που τον είχα δάσκαλο στο «Θεατρικό Σπουδαστήρι» του Ρώτα και στο «Αθήναιον» του Καραντινού– διάβασε ένα θεατρικό μου έργο. Μιλήσαμε επ’ αυτού και μου έστειλε και γράμμα. Τότε οι άνθρωποι του θεάτρου λέγανε τη γνώμη τους καθαρά και τη στέλνανε και γραφτή. Το έργο που του έδωσα ήταν Οι καβαλάρηδες δίχως άλογα. (Αργότερα αυτό το έργο βραβεύτηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό Μόσχας.)