Διαβάζοντας για πρώτη φορά το Λοιμό του Φραγκιά, ο αναγνώστης βυθίζεται σ’ έναν άλλο κόσμο, σε μια άλλη πραγματικότητα, σε μια άλλη διάσταση. Στον καινούργιο αυτό κόσμο, οι άνθρωποι δεν έχουν ονόματα, η δικαιοσύνη και η κοινή λογική είναι ανύπαρκτες, η ζωή χάνει κάθε νόημα. Αυτός ο κόσμος έχει κανόνες και χαρακτηριστικά δικά του. Οι άνθρωποι πρέπει να υπακούουν, να δουλεύουν, να μετανιώνουν, να ξεχνούν. Ο κόσμος αυτός είναι κλειστός, οργανωμένος, κατάλευκος, ανελέητος.