Αυτά τα δύο ποιητικά αποσπάσματα από τις συλλογές Το Χάραμα του μύθου και Ο Κίνδυνος πιστεύω πως διαγράφουν τις κυρίαρχες συντεταγμένες που καθορίζουν όχι μόνο το ποιητικό έργο του Κώστα Στεργιόπουλου, μα ολόκληρη την πορεία του, όπως διαγράφεται στην τέχνη, την επιστήμη και τη ζωή. Ο λόγος του, ας το σημειώσουμε προεξαγγελτικά, παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Τ.S. Eliot, δεν είναι μια ασαφής στροφή των συναισθημάτων που μετουσιώνει, αλλά μια δραπέτευση από αυτά- δεν αποτελεί ουσιαστικά έκφραση της προσωπικότητάς του, αλλά υπέρβαση του προσωπικού του μύθου.