Η φυσιογνωμία / που πέρασε βαδίζοντας κάτω από τα περιστύλια / πέρασε μ’ ένα τρόπο μοναδικό / έτσι που κανένας απ’ τους πολλούς διαβάτες / Δε θα ξαναπεράσει / Ο ήλιος σα χλωμή φλόγα / είσδυσε ανάμεσα απ’ τους στύλους / εκεί όπου αφέθηκε ελεύθερος. / Ο ήλιος που μας επέτρεψε να υπάρχουμε / και δεν τολμούμε να τον κοιτάξουμε / έστω κι αν είμαστε όντα αρχαιότατα / από τη μια άκρη ως την άλλη / δίχως απορία και ταραχή