Κατά δεύτερο λόγο, το ερώτημα που τίθεται εν σχέση με τον παραλληλισμό που προτείνω, είναι: Γιατί αυτοί οι συγγραφείς και όχι άλλοι; Η αιτιολόγηση της επιλογής καλείται λοιπόν τώρα να εξειδικεύσει το θεωρητικό συμπέρασμα. Είναι δύσκολο να μην παραδεχθώ ότι η επιλογή των συγκεκριμένων συγγραφέων μου υπαγορεύθηκε πρωτίστως από μια διαίσθηση συγγένειας μεταξύ τους. Επιπλέον, η όποια επί του προκειμένου επιχειρηματολογία –εάν κι εφ’ όσον κάτι τέτοιο θα είχε θέση σε παρόμοιες διεργασίες– παραμένει εν πάση περιπτώσει άδηλη, αφού λαμβάνει χώρα προτού καν η προαναφερομένη διαίσθηση προσεγγίσει το κατώφλι της συνειδήσεως. Θα προσπαθήσω ωστόσο, έστω και εκ των υστέρων, να εκλογικεύσω το πρώτο αυτό έναυσμα του εγχειρήματός μου, αναζητώντας πλέον αναλογίες όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικές ανάμεσα στον Έλληνα Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (1851-1911) και στον Ρουμάνο Ion Agarbiceanu (1882-1963).