Μόλις είχε αρχίσει να χαράζει. Λίγο πιο πριν ο πανάρχαιος όρθρος είχε ξεψυχήσει ξανά μαζί με μια μακρόσυρτη λυπητερή υλακή σα να ’χε βγει μέσα από τα πέτρινα σπλάγχνα του κρεουργημένου Σαρακηνού. Η αμφιλύκη είχε ανοίξει το μαντρί και μια κοπή ρόδινα προβατάκια είχε σκαρίσει στο βολιώτικο ουρανό – είχε αρχίσει να μοιράζει δειλά τη νομή της. Ακόμη όμως δεν είχε σελαγίσει πάνω από της Κυρίας Ρόζας την αξημέρωτη αυλή.