Γνωρίζοντας ότι το καθεστώς της ευρωπαϊκής κατοχής στα Επτάνησα διαμόρφωσε προνομιακές κοινωνικοπολιτικές και πνευματικές συνθήκες συγκριτικά με την υπόδουλη στους Τούρκους Ελλάδα, σχηματίσαμε αρχικά την εντύπωση ότι η θέση της γυναίκας ήταν αναλόγως βελτιωμένη και προσαρμοσμένη στα δυτικά πρότυπα της εποχής, με σκοπό την αναβάθμιση του ρόλου της μέσα στην οικογενειακή μονάδα. Η εντύπωση αυτή, με εξαίρεση το προοδευτικά αυξανόμενο ενδιαφέρον για την εκπαίδευση των κοριτσιών, διαψεύδεται στην πράξη, όπως μαρτυρούν τα ελάχιστα ίχνη γυναικείας παρουσίας στο βίο και την πολιτεία της επτανησιακής κοινωνίας. Ιδιαίτερα αισθητή είναι η απουσία γυναικών συγγραφέων στα επτανησιακά γράμματα, με μόνη εξαίρεση την αφοσιωμένη στα γραπτά της Ελισάβετ Μουτζάν Μαρτινέγκου. Μάλιστα η απουσία αυτή γίνεται περισσότερο έντονη, καθώς ο 19ος αιώνας αποτέλεσε την ακμαιότερη περίοδο πνευματικής δημιουργίας των Ιόνιων νησιών.