Η Ελένη Παλαιολόγα στον κοιτώνα της / με θέρμη αργοσβήνοντας πολλά φοβάται / για της Καρλόττας θυγατέρας της την τύχη. / Στον προκομμένο, άντρα της δεν έχει εμπιστοσύνη· / έσπειρε το Γιάκουμο / το μπασταρδέλι του – και τι; στα δεκατρία του / τον χρίει αρχιεπίσκοπο (η αλήθεια / μ’ εισήγηση δικιά της· δεν τον ήθελε / να τριγυρίζει μέσα στο παλάτι).