Ο Ρίτσος είναι σαν μία μνήμη γεμάτη πόνο / Σαν μία μνήμη που αναμοχλεύει τα βαθιά νερά / Πάνω απ’ τα σκουριασμένα νερά του μύθου / Μας ιστορεί ένα υπερπόντιο ταξίδι / Ο Ρίτσος είναι σαν την ποίηση / Είναι η ίδια η ποίηση / Μας έχει μιλήσει / για την αλήθεια των νερών / Για την αλήθεια των θαλασσών / Το σπίτι του που δεσπόζει στη θάλασσα / είναι απλό σαν τον ίδιο. / Και καθώς ο Ρίτσος είναι μία διεθνής φωνή / επαναλαμβάνεται αιώνια / Σαν ένα καθημερινό συμβάν / που φυσάει πάνω σ’ όλο το διάστημα / και φέρνει την οσμή των ελαιώνων / και οσμή των αμπελιών.