ʼσημος ναι, μα όχι ασήμαντος. / Μέσα του κρύβει χίλια άλογα, / δέκα ποτάμια κι έναν κεραυνό / Μια πέτρα μέτωπο της Μνήμης θα βρεθεί / να τον κρατάει ζωντανό, σαν τους φαντάρους / που έχουν γράψει τ’ όνομα τους / σε βράχο απόκρημνο, στη γέφυρα του Θόλου / (φτερό θανάτου ή προστασία;) πάνω / απ’ το ποτάμι που το λένε Αρκουδόρεμα / με μαύρη ή κόκκινη μπογιά / ή έστω και με κιμωλία / ΕΣΣΟ πατρίδα ημερομηνία / ή ένα βέλος με καρδιά / για κάποια ʼννα ή Μαρία. / Πόσο θ’ αντέξουν άραγε / στου ήλιου το μαστίγιο και της βροχής; / Η Μνήμη πάντοτε γερνά.