Έτσι, τα θεατρικά του έργα με το γενικό τίτλο Νεοελληνικό λαϊκό θέατρο, αντί να τον εντάξουν στην ιστορική συνέχεια του τόπου του, την οποία άλλωστε ο ίδιος επιδιώκει, τον βγάζουν έξω από αυτήν. Συνοψίζοντας, λοιπόν, θα λέγαμε ότι τα θεατρικά αυτά έργα δεν επιβεβαιώνουν μόνο τη συγγραφική κρίση του Θεοτοκά, αλλά είναι ανάγλυφα παραδείγματα μιας «θεατρικής κρίσης». Με άλλα λόγια η κρίση του συγγραφέα μετουσιώνεται σε κρίση των ίδιων του των θεατρικών έργων.