Το έργο αποτελεί σταθμό στη συγγραφική πορεία του Αλεξανδρόπουλου. Με αυτό, πρώτα απ’ όλα, ο συγγραφέας πραγματοποιεί μια δραστική αλλαγή στη θεματική του. Στα ως τότε δημοσιευμένα διηγήματα (Αρματωμένα χρόνια, 1954, Μια πρόσφατη ιστορία, 1956, Λευκή ακτή, 1966) και μυθιστορήματα του (Νύχτες και αυγές, α' έκδοση, 1961-1963) κυριαρχούσε η μυθοποίηση της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, της τραγικής δεκαετίας του ’40 και των εκπατρισμένων πολιτικών προσφυγών στις Ανατολικές χώρες. Το βιωματικό στοιχείο, η προσωπική μαρτυρία του δημιουργού, ήταν έντονα στα έργα αυτά, αν και όχι στο προσκήνιο αλλά στη βάση της σύνθεσής τους. Αντίθετα, με το Μάξιμο το Γραικό ο συγγραφέας βυθίζεται στο ιστορικό παρελθόν, αφηγούμενος την ιστορία ενός Έλληνα καλόγηρου στη Ρωσία τον 16ο αιώνα.