Το σπίτι μας το φωτίζει η χαρά που ξαναβρεθήκαμε τ’ αδέρφια για πρώτη φορά εφέτος υστέρα από το δεύτερο μεγάλο πόλεμο. Εκείνος που μας λείπει απόψε, ο πιο καλός αδελφός, αποδημητής για πάντα στη χώρα του πολέμου, είναι πιο πολύ κοντά μας, πιο πολύ μαζί μας κι ας ξέρουμε πως πέρασε οριστικά από τον κόσμο μας κι ας έγινε τώρα μνήμη· κι ας βλέπουμε πως έμεινε στο πλάι μας –μέσα στο σπίτι του πατέρα– όπως μένει μια σκιά, αλίμονο έστω μια πιστή σκιά.