Για πρώτη φορά εκείνο το βράδυ σκεφτόταν έτσι τη δουλειά που θα έκανε. Κι όπως γίνεται πάντα, άναψε η ιδέα με μιας όλη. Έμπειρη στη δουλειά αυτή ακόμα δεν ήταν, μα δεν ήταν κι άπειρη. Καταλάβαινε ότι κάπου στη διαδρομή η σύλληψη μπορούσε να εξανεμιστεί τελείως ή ν’ άλλαζε μ’ άλλη, γιατί τώρα οι γλάροι, οι κύκνοι, οι αγριόπαπιες μένουν ιδέες, φιλοσοφίες και τεχνικές άλλων καιρών, από το άλλο μέρος κι η βούληση της ίδιας της Κάτιας σίγουρα δεν ήταν αυτή, το διαισθανόταν πως από την πλευρά της Κάτιας θα συναντούσε την ίδια κοφτή εναντίωση όπως και με τ’ άλλα, τις εκκλησίες, τις θρησκείες κι αυτά, όμως τώρα, εκείνο το βράδυ, μόλις είχε πάρει φωτιά η ιδέα κι έκαιγε κι όλα τ’ άλλα τα έπαιρνε από μπροστά της, την ένιωθε την ιδέα αυτή σαν μια ευτυχισμένη σύλληψη, ολοδική της, και πήγαινε στα γραφεία της εφημερίδας μ’ αληθινό οίστρο πέρα για πέρα βέβαιη πως τη δική της προσπάθεια θα την δρομολογήσει σ’ αυτό το πνεύμα.