Η μοιρολατρία δεν είναι στο χαρακτήρα μου, αλλά η μοίρα κάπου με αδικεί. Οι άνθρωποι, ακόμα και οι συγγραφείς, πεθαίνουν και αφήνουν τις δουλειές τους μισοτελειωμένες. Ας πω και κάτι ακόμα: στη Βουλγαρία χρειάστηκε να καταρρεύσει ένα ολόκληρο κράτος για να μη δημοσιευτεί ένα βιβλίο, που λέει ο λόγος. Δε με απασχολούν πλέον οι μεταφράσεις. Ήταν κι αυτές ένας κενός λόγος που εγώ ο άθλιος τις είχα πάρει στα σοβαρά, όπως είπε καπότες και ο Ευριπίδης. Χάραξα αυτές τις γραμμές για την ιστορία και μόνο. Μπορεί κάποιος καπότες να καταπιαστεί με το άσημο άτομο μου και να τα χρειαστεί! Αγύρευτα ας είναι που λέει ο λόγος. Να μη με βλαστημάνε, αφού τα γραφτά μένουν, τα λόγια χάνονται, ακόμα και τα ωραία. Κάπως έτσι το σκέφτηκα.