Ο ΕΜΙΛ ΖΟΛΑ έμεινε στην ιστορία της Γαλλικής Λογοτεχνίας ως ο κατ’ εξοχήν νατουραλιστής συγγραφέας, που στο πολύτομο έργο του παρουσιάζει με επιστημονική ακρίβεια και φωτογραφική πιστότητα την παθολογία των κοινωνικών φαινομένων στη Γαλλία κατά τις τελευταίες δεκαετίες του περασμένου αιώνα. Μέσα, όμως, σ’ αυτές τις εκτενείς κοινωνικές τοιχογραφίες, μπορούμε σύντομα να διαπιστώσουμε την παρουσία των ιστορικών γεγονότων και των ιδεολογικών ρευμάτων που ταράζουν την εποχή εκείνη την Ευρώπη, καθώς οι κοινωνίες της μετασχηματίζονται, σχεδόν βίαια, με την εισβολή της βιομηχανίας στην παραγωγή. Στο άρθρο μου αυτό θα προσπαθήσω να διερευνήσω τις σχέσεις του Ζολά με ένα από τα επαναστατικά ρεύματα της εποχής του, το ρωσικό αναρχισμό, που μεταφέρεται στη Γαλλία μέσω των Ρώσων πολιτικών φυγάδων, παρουσιάζοντας, φυσικά επιλεκτικά, ορισμένα μόνο στοιχεία αυτής της διερεύνησης.