Τα παρωδιακά τεχνάσματα που απαντούν στο αφήγημα της Καραπάνου, και που δημιουργούνται με τη σύμπραξη του αναγνώστη ή της αναγνώστριας, είναι δισυπόστατα: 1) μια έκδηλη παρωδία, όπου διαφαίνεται καθαρά το εξωλογοτεχνικό, πολιτικό και κοινωνικό φόντο της εποχής της χούντας, που βρίσκει την τελειότερη έκφραση στα πρόσωπα του στρατηγού και της γιαγιάς με την αστική νοοτροπία και 2) μια λανθάνουσα παρωδία, η οποία βασίζεται στην ιδιοποίηση δυο λογοτεχνικών προτύπων – των έργων των James και Caroll• μια ιδιοποίηση που δεν περιορίζεται μόνο στο κεφάλαιο 48, αλλά αποκαλύπτει όλη της την έκταση μέσω μιας διακειμενικής ανάγνωσης. Η Κασσάνδρα και ο Λύκος αρχίζει με τη γέννηση του αφηγηματικού υποκειμένου.