ΔΥO ΠOΙΗΜΑΤΑ
Η ΟΜΙΧΛΗ / Έρχεται στον καθένα η στιγμή / που ψάχνει επίμονα να βρει / ποιος είναι / σ' εμένα αυτό συνέβη ξαφνικά μες στην ομίχλη / φταίνε τα συμφωνά που μ' οδηγούσαν / ν' ανέβω ν' ανεβαίνω βορεινά βουνά / θα πρεπε αλλού να 'χε συμβεί / σε καταγωγικά ποτάμια, έναστρους ουρανούς / ή στα νησιά του ήλιου και του μελτεμιού / μες στην ομίχλη πώς να ψάχνεις / ποιος είσαι / χωρίς ελάχιστη διαύγεια / και τα βουνά να μη γνωρίζεις που τελειώνουν / πόσο ανεβαίνεις, πόσο κατεβαίνεις / σε ποιες ανώφελες κορφές περιπλανιέσαι
|