Πολύ συχνά τείνουμε να αμφισβητούμε τη δυνατότητα μας να πούμε κάτι καινούριο για τους Σοφιστές, μετά τις τόσες εμβριθείς μελέτες, από τις οποίες ο καθηγητής Carl Joachin Classen πολύ προσεκτικά συνέλεξε περίπου 2.600 τίτλους απορρίπτοντας άλλους 1.000, όπως επισημαίνει και στην Einleitung (Εισαγωγή) της συλλογής του Στη Σοφιστική (Darmstadt Editions, 1976). Ακόμη περισσότερο, αν συλλογιστούμε το θαυμάσιο άρθρο του «Η μελέτη της Γλώσσας των Συγχρόνων του Σωκράτη», που εκδόθηκε για πρώτη φορά στα Πρακτικά του African Classical Association (1959), μια μελέτη αντίγραφο της οποίας στάθηκε αδύνατο να αποκτήσω πριν από την ανατύπωση της στη συλλογή των δοκιμίων του που μόλις ανέφερα. Σ' αυτή τη μελέτη ο καθηγητής Classen εξετάζει τα μεγάλα ζητήματα που συνδέονται με τα λιγοστά σπαράγματα των κειμένων των Σοφιστών. Φυσικά, τίποτα δεν μπορεί να προστεθεί σ' αυτή. Αλλά πάντα με απασχολούσε το ερώτημα, γιατί αυτά τα σπαράγματα είναι τόσο λίγα. Δεν είναι, βέβαια, δυνατόν να απαντήσει κανείς σ' αυτήν την απίθανη ερώτηση ή, το σπουδαιότερο, να πει αν είναι σωστό να το κάνει…