Δε σας το κρύβω πως στη διάρκεια του ταξιδιού μου προς την Αθήνα έσπαζα το κεφάλι μου, προσπαθώντας να βρω κάτι έξυπνο που να ταιριάζει στην περίσταση. Δυστυχώς, ποτέ στη ζωή μου δεν είχα κάτι σοφό και βαθυστόχαστο να πω. Ιδιαιτέρως, δεν είχα ποτέ κανένα μήνυμα να μεταφέρω. Αυτό βέβαια είναι απολύτως φυσικό και δεν αισθάνομαι καθόλου κατώτερος, αφού τα μηνύματα και τα οράματα τα κατέχουν ελάχιστοι στη χάση και στη φέξη – αλλ’ αυτοί είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο και δεν κάθονται να μας τα εξηγούν, δεν ευκαιρούν, παρά μόνο καίγονται σιωπηλά κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Γι’ αυτό αποφάσισα τελικά να σας πω σήμερα γιατί αγαπώ τη μαγειρική