To ποίημα αυτό του Παλαμά, ανέκδοτο απ’ όσο γνωρίζω, βρέθηκε στο Αρχείο του Κώστα Χατζόπουλου (1868-1920), που έχει κατατεθεί από την κόρη του, κ. Σέντα Χατζοπούλου-Δρίβα, στο -πάντα πλουσιο σε ευχάριστες εκπλήξεις για τους ερευνητές- Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο. ʼτιτλο και αχρονολόγητο, είναι γραμμένο με μαύρο μελάνι, πολυ ευανάγνωστα, στη μία πλευρά δύο λυτών φυλλων, διαστάσεων 18,7 X 11,7 εκ. Στο χαρτί υπάρχουν ενδείξεις ότι τα φύλλα ήταν κάποτε συρραμμένα. Εί-ναι αυτόγραφο του ποιητή, που υπογράφει στο τέλος.