Η ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΗ μελέτη των λογοτεχνικών μεταφράσεων υπήρξε πεδίο έντονων αντιπαραθέσεων. Το κυριότερο επιχείρημα εναντίον της προερχόταν από κάποιους μεταφραστές που πίστευαν ότι η επιστημονική ανάλυση θα καταστρέψει τη γοητεία της τέχνης της μετάφρασης, ότι οι λογοτεχνικές μεταφράσεις είναι αποτέλεσμα λογοτεχνικών και όχι γλωσσολογικών διαδικασιών. Πρόκειται για κάτι ανάλογο με την αντίδραση στην ερμηνευτική προσέγγιση των λογοτεχνικών κειμένων. Ωστόσο η παραγωγή του λογοτεχνικού κειμένου στηρίζεται στη χρησιμοποίηση συγκεκριμένου γλωσσικού συστήματος και στην εφαρμογή ή την παραβίαση των κανόνων αυτού του συστήματος. Είναι λοιπόν φανερό ότι η γλωσσολογία, ως επιστήμη που μελετά τα γλωσσικά συστήματα, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάλυση και την καλύτερη κατανόηση των μεταφρασμένων λογοτεχνικών κειμένων. Όσον αφορά τώρα τη μετάφραση της ποίησης, το γεγονός ότι κάθε γλωσσικό στοιχείο έχει τη δική του ξεχωριστή λειτουργία και ότι κάθε ομοιότητα και αντίθεση παίζει σημαντικό ρόλο μέσα στο ποίημα, έχει συχνά οδηγήσει στη πεποίθηση πως η ποίηση δεν είναι δυνατό να μεταφραστεί.