Η ΕΡΓΑΣΙΑ αυτή θα κινηθεί πάνω σε δυο άξονες: Θα επιχειρήσει να δείξει πως η δομή του ʼξιον Εστί υπακούει σε παραδοσιακά μυθικά αρχέχυπα αφενός, κι αφετέρου με ποιον τρόπο οργανώνονται οι χρονικές δομές του έργου, έτσι ώστε να επιτυγχάνουν μιαν απόλυτη ομολογία και συμμετρία ανάμεσα στην ποιητική αισθητική και στα σημασιακά περιεχόμενα του έργου. Δε φιλοδοξούμε φυσικά να εξαντλήσομε ένα τόσο σύνθετο θέμα. Μόνο ενδεικτικά και με κάθε δυνατή συντομία θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσομε την ιδιαιτερότητα του ʼξιον Εστί, ενός από τα αξιολογότερα ποιητικά δημιουργήματα που γράφηκαν ποτέ στην ελληνική γλώσσα. Το ʼξιον Εστί πίσω από την περίτεχνη οργάνωσή του σε ύμνους, ψαλμούς, ωδές, αναγνώσματα, άσματα, οίκους και μεγαλυνάρια, κατά το τυπικό της εκκλησιαστικής λειτουργίας, υπακούει παράλληλα σε βασικά και τυπικά μοντέλα της αφηγηματικής παράδοσης. Η τριμερής οργάνωση του έργου σε Γένεση-Πάθη-Δοξαστικόν, παραπέμπει σε οικεία μυθικά και παραμυθιακά αρχέτυπα, που η κλασική μελέτη χου Vladimir Propp για τη μορφολογία του παραμυθιού έχει καταστήσει αναγνωρίσιμα.