«Ο καλύτερος τρόπος να αποφύγεις την ισχύ του αντιπάλου είναι να επιτεθείς στα τρωτά σημεία του».

Σουν Τζου (400 π.Χ.)

Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν γνώριζε το παραμικρό για την ύπαρξη και τα αποφθέγματα του Σουν Τζου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των πρώτων επτά ετών του δικτατορικού καθεστώτος του στη Γερμανία (από το 1933 έως το 1940), απέφευγε συστηματικά την άμεση σύγκρουση με τους ισχυρούς αντιπάλους του, ενώ φρόντιζε να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες τους. Η επιτυχία του ήταν αδιαμφισβήτητη και όλα έδειχναν πως τίποτε δεν θα μπορούσε να αναστείλει τη φρενήρη πορεία του προς την απόλυτη νίκη.

Όμως, μετά το 1940, ο Χίτλερ εγκατέλειψε την τακτική που θα του επέτρεπε να κυριαρχήσει. Εξαπέλυσε μια κατά μέτωπο επίθεση στην πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση, χαρίζοντας έτσι πολύτιμο χρόνο στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες να δημιουργήσουν μια γιγάντια στρατιωτική δύναμη και, τελικά, στη συνέχεια απέτυχε να αποτρέψει τις Συμμαχικές δυνάμεις από το να συντρίψουν την ευάλωτη και αποδυναμωμένη από τον πόλεμο Γερμανία. Η σύγκρουση των Συμμάχων με τους Γερμανούς αποτέλεσε τη μεγαλύτερη πολεμική αναμέτρηση στην Ιστορία. Παρ’ όλα αυτά, το αποτέλεσμα αυτής της αναμέτρησης ήταν προδιαγεγραμμένο εξαιτίας των μοιραίων λαθών που είχε διαπράξει ο Χίτλερ το 1940. Έως τα μέσα του 1945, η Γερμανία ήταν πλέον μια κατακερματισμένη χώρα και ο ηγέτης της ήταν νεκρός.

Εισαγωγή

   1. Η μεγαλη ευκαιρία της Γερμανίας να κατακτήσει τη νίκη

   2. Η εκστρατεία στη Δύση: 1940

   3. Η ήττα της Γαλλίας

   4. Το πρώτο σοβαρό λάθος του Χίτλερ

   5. Η μοιραία στροφή προς ανατολάς

   6. Μια επίθεση που εξαπολύθηκε στο λάθος νησί

   7. Ένα «δώρο» του Ρόμελ που δεν εκτιμηθήκε επαρκώς

   8. Η επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα»

   9. Μια άκρως αναποφάσιστη και ασταθής διοίκηση

10. Οι αποτυχίες πριν από τη Μάχη της Μόσχας

11. Ανακατατάξεις στην έρημο

12. Καμία αλλαγή στρατηγικής

13. Η πορεία προς το Ελ Αλαμέιν

14. Στάλινγκραντ

15. η προσπαθεια του Μάνσταϊν για τη διάσωση της 6ης Στρατιάς

16. Η επίθεση των δυτικών συμμάχων

17. Η διάβαση Κάσεριν και το τέλος της εκστρατείας στην Αφρική

18. Η Εισβολή στη Σικελία

19. Η καταστροφική καταληξη της επιχείρησης «Citadel»

20. Η επίθεση στην Ιταλία

21. Νορμανδία

22. Η απελευθέρωση της Γαλλίας

23. Η Μάχη των Αρδεννών

24. Οι τελευταίες ημέρες του Τρίτου ΡάΪχ

Σημειώσεις

Ευρετήριο

Σκοπός τού Alexander δεν είναι η συγγραφή ενός ακόμη βιβλίου για τον πολυσυζητημένο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η καταγραφή μιας εμπεριστατωμένης ανάλυσης αναφορικά με το πόσο κοντά έφθασαν οι Σύμμαχοι στην ήττα – μια ήττα, η οποία θα εδραίωνε οριστικά τον φρικαλέο κόσμο που είχε ονειρευτεί ο ηγέτης του Τρίτου Ράιχ. Ο Bevin Alexander είναι ένας καταξιωμένος επιστήμονας της Στρατιωτικής Ιστορίας που δεν διστάζει να θίξει ακόμη και τα σοβαρότερα ζητήματα με απλή και κατανοητή γλώσσα. Στο βιβλίο αυτό επιχειρεί να αναλύσει διεξοδικά τα κρίσιμα στρατηγικά λάθη του Χίτλερ, τα οποία όχι μόνο οδήγησαν τη χώρα του στην καταστροφή, αλλά και τον ίδιο στον θάνατο. Ο συγγραφέας επικεντρώνεται αποκλειστικά στις στρατιωτικές και πολιτικές αποφάσεις που θα μπορούσε να έχει λάβει προς όφελός της η Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, χωρίς, φυσικά, να ενστερνίζεται ή να επικροτεί τις λεηλασίες και τις γενοκτονίες που διαπράχθηκαν, επί έξι συναπτά έτη, από τους Ναζί.

Η άποψη ότι ο Χίτλερ ήταν ένας φρενοβλαβής είναι αρκετά συνηθισμένη – και όχι πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Άλλωστε, αυτό καταδεικνύει η εμμονή στα παράλογα και φρικαλέα σχέδιά του. Ωστόσο, υπήρχε και μια άλλη πλευρά του εαυτού του: αυτή του ορθολογιστή ηγέτη, ο οποίος διέθετε τεράστια ευφυΐα και εξαίρετες πολιτικές ικανότητες. Αυτή η πλευρά ευθύνεται για τις κορυφαίες στρατιωτικές επιτυχίες της Γερμανίας. Πολλοί από τους υφιστάμενους αξιωματικούς του θεωρούσαν ότι εάν κατόρθωναν να απευθυνθούν στη λογική πλευρά του Φύρερ, αποφεύγοντας να έρθουν αντιμέτωποι με την παράλογη, τότε ο πόλεμος θα μπορούσε να λήξει νικηφόρα για τη χώρα τους. Έως τα μέσα της δεκαετίας του 1940, όλοι σχεδόν οι διορατικοί αξιωματικοί στο επιτελείο του Χίτλερ είχαν καταβάλει μια σειρά από δραματικές προσπάθειες προκειμένου να τον πείσουν να λάβει τις σωστές αποφάσεις, ενώ, στον αντίποδα, μερικοί κόλακες επιχειρούσαν να τον παραπλανήσουν, στοχεύοντας στο θυμικό και τις προκαταλήψεις του. Κάποιες φορές ο Χίτλερ έδινε βάση στις συμβουλές της μιας πλευράς, κάποιες της άλλης, ενώ, συχνά ακολουθούσε αποκλειστικά και μόνο τη «διαίσθησή» του. Αυτή η διαίσθηση τον οδήγησε τελικά να εξαπολύσει μια κατά μέτωπο επίθεση στην πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση, δίνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες να δημιουργήσουν μια γιγάντια στρατιωτική δύναμη εναντίον του. Η αντίστροφη μέτρηση για τον Γερμανό ηγέτη ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1940, όταν η νικηφόρα επέλαση του Γερμανικού Στρατού στη Γαλλία τον οδήγησε στο συμπέρασμα πως ήταν μια στρατιωτική ιδιοφυΐα με αλάνθαστο ένστικτο, παραβλέποντας το γεγονός ότι η επιτυχία δεν οφειλόταν στο δικό του όραμα, αλλά στην ικανότητα δύο ανώτατων αξιωματικών του: του Έριχ φον Μάνσταϊν και του Χάιντς Γκουντέριαν.

Ο συγγραφέας εξετάζει και αναλύει τις πολεμικές εκστρατείες της Γερμανίας υπό την καθοδήγηση του Χίτλερ. Η απλή και ευανάγνωστη γραφή του κατορθώνει να συναρπάσει τόσο τους υψηλόβαθμους στρατιωτικούς όσο και τους σοβαρούς μελετητές της στρατιωτικής στρατηγικής και των τακτικών πολέμου. Το βιβλίο αυτό θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται στη βασική ύλη όλων των στρατιωτικών σχολών και ακαδημιών.

Thomas H. Moorer

Ναύαρχος ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και τέως Αρχηγός

του Αμερικανικού Διακλαδικού Επιτελείου

Ο Bevin Alexander κατορθώνει να παρουσιάσει ένα συναρπαστικό, ευλογοφανές και, κατά συνέπεια, άκρως ανησυχητικό σενάριο σχετικά με το τι θα είχε συμβεί εάν ο Χίτλερ ήταν είτε ελάχιστα λογικότερος άνθρωπος είτε ελάχιστα καλύτερος στρατηγιστής.

F.J. Kroesen

Τέως Ανώτατος Διοικητής των Αμερικανικών Στρατευμάτων στην Ευρώπη και Διοικητής της Κεντρικής Ομάδας Στρατιών του NATO