Στο σύνολο του έργου του, από τους νεανικούς Πυθμένες και τις Κηρήθρες, μέχρι το μεταθανάτιο Οργή Λαού, ο Κ. Βάρναλης εξαίρει την αναποτίμητη αξία της ανθρώπινης ζωής και του προφορικά κοινωνικού λόγου. Η ποίησή του, πάτριος, ελληνικός Τόπος, ορίζεται από την ανθρώπινη Ανάγκη και φυσική δικαιοσύνη, που παρήγαγε τη Γλώσσα, τη Μνήμη, τη γραφή, την Επιστήμη και την Ιστορία, το νόμο και το θετό Δίκαιο.
Με τον ποιητικό του τρόπο ορίζει τη φυσική δικαιοσύνη ως ηθικό, λαϊκό «δίκιο», το οποίο είναι συνυφασμένο με τους νόμους της γλώσσας, προηγείται δε της προφορικής ομιλίας και του θετού, γραπτού νόμου. Το «κοινό αίσθημα δικαίου», το «δίκιο» του λαού, το άγραφο, συλλογικό, ηθικό δίκαιο βιώνεται εμπειρικά, διδάσκεται από την Επιστήμη και τη Φιλοσοφία και εκφράζεται μέσω της διαλεκτικής. Κάθε χάσμα από την έκφραση έως την κοινωνική εφαρμογή του συνίσταται, οφείλεται σε εσφαλμένη ή ψευδή εκφορά του διαμεσολαβητή Λόγου από τους άρχοντες προς τους αρχόμενους, έχει χαρακτήρα ιδιοκτησιακό και συνέπειά του την παραβίαση της δημοκρατικής αντίληψης μέσω της καταστολής της Μνήμης, που οδηγεί στην υποδούλωση. Η αρθρωμένη αντίσταση είναι πάντα μια επαναστατική πράξη απέναντι στο θετό νόμο, που επιφέρει ιδιοκτησιακές και πολιτικές συγκρούσεις, αφού κάθε κοινωνική «κρίση» αποτελεί μια δια του λόγου “υπό-σχεση” που αθετήθηκε με έμπρακτη παραβίαση του άγραφου «δίκιου» από την εκάστοτε νομοθετική επιβολή.
Ο Κ. Βάρναλης υποδεικνύει με το έργο του την ανάγκη παίδευσης και γνώσης περί την ταυτότητα της “σχέσης” ηθικής δικαιοσύνης και γλωσσικής συνείδησης, προκειμένου να επιτευχθούν κοινωνικές έννοιες όπως «ελευθερία», «ισότητα», «αλληλεγγύη», «ανάπτυξη», «πρόοδος».
Σελίδες:
9
Σελίδα στο τεύχος:
66
Στο σύνολο του έργου του, από τους νεανικούς Πυθμένες και τις Κηρήθρες, μέχρι το μεταθανάτιο Οργή Λαού, ο Κ. Βάρναλης εξαίρει την αναποτίμητη αξία της ανθρώπινης ζωής και του προφορικά κοινωνικού λόγου. Η ποίησή του, πάτριος, ελληνικός Τόπος, ορίζεται από την ανθρώπινη Ανάγκη και φυσική δικαιοσύνη, που παρήγαγε τη Γλώσσα, τη Μνήμη, τη γραφή, την Επιστήμη και την Ιστορία, το νόμο και το θετό Δίκαιο.
Με τον ποιητικό του τρόπο ορίζει τη φυσική δικαιοσύνη ως ηθικό, λαϊκό «δίκιο», το οποίο είναι συνυφασμένο με τους νόμους της γλώσσας, προηγείται δε της προφορικής ομιλίας και του θετού, γραπτού νόμου. Το «κοινό αίσθημα δικαίου», το «δίκιο» του λαού, το άγραφο, συλλογικό, ηθικό δίκαιο βιώνεται εμπειρικά, διδάσκεται από την Επιστήμη και τη Φιλοσοφία και εκφράζεται μέσω της διαλεκτικής. Κάθε χάσμα από την έκφραση έως την κοινωνική εφαρμογή του συνίσταται, οφείλεται σε εσφαλμένη ή ψευδή εκφορά του διαμεσολαβητή Λόγου από τους άρχοντες προς τους αρχόμενους, έχει χαρακτήρα ιδιοκτησιακό και συνέπειά του την παραβίαση της δημοκρατικής αντίληψης μέσω της καταστολής της Μνήμης, που οδηγεί στην υποδούλωση. Η αρθρωμένη αντίσταση είναι πάντα μια επαναστατική πράξη απέναντι στο θετό νόμο, που επιφέρει ιδιοκτησιακές και πολιτικές συγκρούσεις, αφού κάθε κοινωνική «κρίση» αποτελεί μια δια του λόγου “υπό-σχεση” που αθετήθηκε με έμπρακτη παραβίαση του άγραφου «δίκιου» από την εκάστοτε νομοθετική επιβολή.
Ο Κ. Βάρναλης υποδεικνύει με το έργο του την ανάγκη παίδευσης και γνώσης περί την ταυτότητα της “σχέσης” ηθικής δικαιοσύνης και γλωσσικής συνείδησης, προκειμένου να επιτευχθούν κοινωνικές έννοιες όπως «ελευθερία», «ισότητα», «αλληλεγγύη», «ανάπτυξη», «πρόοδος».
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
