Η ποιητική του θανάτου στην ποίηση της εποχής μας δεν πηγάζει από τη μεταφυσική περιοχή, ανήκει στη ρητορική του ρεαλισμού. Η πιο οικεία καθημερινότητα δίνει το υλικό για την ποιητική εικόνα, στην οποία όμως έχει εγκατασταθεί η αίσθηση του θανάτου, έτσι που ο θάνατος να παραμονεύει σε κάθε απεικόνιση και να κυριαρχεί στο ποιητικό τοπίο. Το στοιχείο το μεταφυσικό και το φασματικό είναι επιγέννημα αυτής της ποιητικής διαδικασίας και όχι η δομική της σύστασης. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι να διαχέεται και να διαποτίζει όλον τον ρεαλιστικό κόσμο η μεταφυσική αγωνία του θανάτου. Ο καθημερινός κόσμος είναι γεμάτος από εργαλεία θανάτου. Η ίδια η ποίηση είναι «χαρακίρι με μελάνη» στον Αλέξη Τραϊανό. Συχνά, εμφανίζεται η πεποίθηση ότι η ύπαρξη είναι μια αέναη περιδίνηση σε εχθρικό τοπίο και είναι αυτή η πεποίθηση που δίνει στον ποιητικό τους κόσμο μια σταθερότητα και εσωτερική αρμονία ως προς τις αισθητικές του εκδηλώσεις. Είναι η περίπτωση της ποίησης του Γιάννη Βαρβέρη και του Νάσου Βαγενά.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Τα ποιητικά τραγούδια του Ελύτη χαρακτηρίζονται από ενδιάθετη και έντονη μουσικότητα. Η σχέση τους με τη μελωδία και τη μελοποίηση εγγράφεται στη δομή,...
0
Αγορά
