Δεν μπορείς να διαβάσεις αυτή την ποίηση και να μη σκεφτείς, αν όχι επάνω στην προβληματική της Μαρίας Λαμπαδαρίδου, ωστόσο όμως επάνω στον παλμό του στοχασμού της, στην αγωνία της, στον τρόμο της, έτσι όπως είναι απελπισμένη κι ανομολόγητα αμήχανη όπως ο Βλαδίμηρος κι ο Εστραγκόν στο Περιμένοντας τον Γκοντό, έτσι που είναι εμπνευσμένη κι απελπισμένη όπως εκείνοι οι Γνωστικοί: ο Βασιλείδης, ο Καρποκράτης, ο Βαλεντίνος, στους οποίους ευλαβικά και μ' εμπιστοσύνη αναφέρεται σαν σε μπεάτους. Γιατί τους ακούς μέσα σ' αυτή την ποίηση και τους αναγνωρίζεις κάποιους πανάρχαιους θορύβους, σαν να μπαίνουν πάλι σε κίνηση κάποιοι λεβιέδες που κάποτε, με τη διδασκαλία των Γνωστικών σμπρώχνανε τη ζωή να πάρει μέτρα από τον ίλιγγο, προτείνοντας μια κοσμοθεωρία, μια βιοθεωρία και, γιατί όχι, μια «λογική», με παροξυσμό ανταρσίας. Όπως εκείνη του Βαλεντίνου, ότι ο κόσμος αυτός είναι καρπός συμπαντικού Λάθους και γι' αυτό έχει μέσα στην υφή του τη Λησμονιά, την Αγωνία και τον Τρόμο. Κι ότι απ' αυτά προερχόμαστε κι αυτά είναι που κουβαλάμε μέσα μας.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
