Τη Μαρία Ιορδανίδου την έβλεπα πάντα σαν φιλενάδα μου. Δε μου πέρασε ποτέ από το νου η ηλικιακή διαφορά μας, διαφορά που συχνά κάνει το νεότερο άτομο σεβαστικό προς το πιο ηλικιωμένο, και το πιο ηλικιωμένο ευγενικά συγκαταβατικό προς το νεότερο. Γελούσαμε και θυμώναμε με τα ίδια πράγματα. Περνούσαμε καλά μαζί. Με περίμενε να της φέρω νέα της ζωής, ιδιαίτερα της λογοτεχνικής μας ζωής, αφού είμαστε παλιά κι οι δυο στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Κι εγώ περίμενα τα ζωογόνα σχόλιά της για τα γεγονότα της ζωής και της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στο βαθιά ρυτιδωμένο της πρόσωπο, ένα χαρακτηριστικό δεν άλλαξε ποτέ: τα ζωηρά της μάτια, σοφά κι όμως πάντα απορημένα, όπως απορεί ένα παιδί: μα μπορεί να συμβαίνουν τόσο θαυμαστά ή τόσο περίεργα ή και αφύσικα πράγματα στον κόσμο; Σήμερα κάνουμε το μνημόσυνό της, 20 χρόνια από το θάνατό της. Σας ευχαριστώ που τη μνημονεύουμε μαζί.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Το ενιαίο κέντρο στο έργο κάθε ποιητή είναι η ατομική του ψυχή, αν κατάφερε -εννοείται- να την περάσει και μέσα στην ποίησή του, κι αποτελεί την ποιητική...
Σε καιρούς πολιτισμικής ένδειας, όπως οι καιροί μας, γίνεται, νομίζω, συνεχώς αναγκαιότερη η επαφή μας με κάποια πνευματικά μορφώματα του παρελθόντος,...