Μέσα από την ποίηση του Ε. Κακναβάτου δεν περνάει το ελληνικό τοπίο ως φως, φυτόδεντρα, έμβια όντα ή ως ένα κάποιο ανθρώπινο τοπίο, αλλά, ενώ συνυπάρχουν όλα αυτά ως μονάδες και ως σύνολο, προβάλλεται κυρίως ολόκληρος ο λαός και η ιστορία του πάνω στην ύλη και ακόμα, επειδή ο ποιητής είναι πολίτης της οικουμένης, προβάλλεται ο οικουμενικός άνθρωπος με τις αγωνίες του και τα πνευματικά του επιτεύγματα. Αξιοσημείωτη είναι η σχέση της Ιστορίας και της Ποίησης στην ποίηση του Έκτορα Κακναβάτου, που είναι αμφίδρομη, εσωτερική όχι γεγονοτολογική και επίπεδη. Ο ποιητής ως κειμενικό υποκείμενο και αφηγητής εμπλέκεται στα αφηγούμενα ποιητικά και συχνά σε ερωτηματικό και κλητικό ή επιφωνηματικό λόγο επικαλείται την παρουσία του δέκτη ή καλύτερα έμμεσα διαβιβάζει αξίες, στάσεις και γεγονότα που πέρα από την αισθητική απόλαυση κινητοποιούν, ευαισθητοποιούν και διδάσκουν τον ακροατή/αναγνώστη χωρίς να φαίνεται ότι το κάνουν σκόπιμα.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Είναι αναμφισβήτητο ότι οι «Αδερφοί Καραμάζοφ» (1880) του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι ανήκουν στα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ανθρωπίνου πνεύματος. Στο εν λόγω...
Στο κείμενό μου για τον Τάσο Λειβαδίτη γράφω για προσωπικές στιγμές του ποιητή που αναδεικνύουν την ταπεινότητα του ανθρώπου και τη σπάνια ταύτιση έργου...
[...]
(Προσωπικό;) συμπέρασμα: Αντιλαμβάνομαι, τελικά, την τέχνη σαν μία παρτίδα σκάκι. Υπάρχει πάντα ένας τελικός στόχος, κάτι που πρέπει να κατακτηθεί...