Δεν προχωρώ άλλο. Αρκετά προβλήματα συσσώρευσα. Τ' αφήνω αναπάντητα και μπαίνω στο έργο. Ή μάλλον, για ν' ακριβολογήσω, μπαίνω στην περιπέτεια της μορφής έτσι όπως μας τη δίνει ο συγγραφέας μέσω του έργου. Ας τοποθετήσουμε, ξεκινώντας, μέσα στο χρόνο αυτή την τρικέφαλη μορφή που φέρει ως τιτλο Το Ίδιο και το Άλλο: Σαν Μυθιστόρημα, 1995· Εμείς οι Άλλοι, 2000· Το Βιβλίο του Έργου και του Χρόνου, 2007. Την ονομάζω «τρικέφαλη» για να υπογραμμίσω ευθύς εξαρχής, μιας και συζητούμε περί μορφής, ότι τούτη η συγγραφική δουλειά δεν μπορεί να χωρέσει κάτω από την ετικέττα της «τριλογίας» ή του «τρίπτυχου». Τα τρία βιβλία που αποτελούν το σώμα του Ίδιου και του Άλλου είναι σε τέτοιο βαθμό μορφικά ανεξάρτητα μεταξύ τους που η προσφυγή στους καθιερωμένους όρους για τον χαρακτηρισμό των τριαδικών συνθέσεων μόνο σύγχυση μπορεί να προκαλέσει. Σύγχυση η οποία όσο θα διαρκεί θα κρύβει από τα μάτια μας το πράγμα το ίδιο. Δεν ξέρω εάν το «τρικέφαλη» που προτείνω είναι το καταλληλότερο. Πάντως μας απομακρύνει από τα ετοιμοπαράδοτα φίλτρα ανάγνωσης, χώρια που έχει και μια καρναβαλική χροιά, μια νότα που θυμίζει την τόσο προσφιλή στον Κιουρτσάκη κόσμο του Καραγκιόζη και του καρναβαλιού.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Ο Λάμπρος Σπυριούνης (1952-2018), υποστήριζε ότι η βιογραφία ενός ποιητή είναι κάτι το διαφορετικό ή κάτι το μη σχετικό με τη βιογραφία του ποιήματός του,...
Διερευνώντας τη διαχρονική συνάρτηση ενός λογοτεχνικού έργου με την αποτίμησή του από την κριτική, διαπιστώνουμε τις κυρίαρχες αισθητικές και ιδεολογικές...
0
Αγορά
