Όπως είναι φανερό, ο Ρίτσος βλέπει το σφετερισμό του μαρτυρίου του Χριστού, τη διαστρέβλωση της διδασκαλίας του και τη μεταμόρφωσή του, από την Εκκλησία και το Κράτος, σε όργανο υποδούλωσης, εκμετάλλευσης και αλληλοσπαραγμού των λαών, ως μια νέα σταύρωση και ένα νέο, οριστικό και αναγκαίο θάνατό του, για να δημιουργηθεί μια καινούργια ζωή βασισμένη στην αγάπη, τη δικαιοσύνη και τη συναδέλφωση των λαών. Αυτός ο παραποιημένος Χριστός πεθαίνει, και, σύμφωνα με τη μαρξιστική αντίληψη για το Θεό και τη θρησκεία, που έχει ενστερνιστεί πρέπει να πεθάνει για να αναγεννηθεί ο κόσμος. Αλλά ο Χριστός που πίστεψε και αγάπησε στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια· ο Χριστός των φτωχών και ταπεινών ανθρώπων, ο πάσχων Χριστός της αγάπης, της δικαιοσύνης και της ειρήνης, παραμένει αλώβητος μέσα του, σταθερή πυξίδα του ψυχικού βίου του, εναρμονισμένη με την άλλη σταθερή πυξίδα του βίου του, την επαναστατική ιδεολογία του, όπως δείχνουν, το κατοπινό έργο του και η ζωή του. Στο ποίημα Ο λύχνος των φτωχών και ταπεινών, γραμμένο το 1936, ο αφηγητής πίσω από τον οποίο κρύβεται ο ποιητής, είναι ένας άλλος Χριστός, με τον οποίο αισθάνεται πως ήταν «πάντα όμοιος κ΄ έγινε όμοιός Του», ένας μαθητής Του φωτισμένος απ' το φως Του.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Στην ποίηση του Μάρκου Μέσκου το παρελθόν του δημιουργού εμφανίζεται ως πηγή άντλησης εικόνων που συνδέονται με τον τόπο καταγωγής του, την Έδεσσα, και...
0
Αγορά
