Το αίτημα της Μαρίας Λαμπαδαρίδου-Πόθου να βλαστήσει ο προσωπικός λόγος και να πληρωθεί το νόημα σε θερμοκρασίες υψηλής υπαρξιακής πίεσης, καθιστά το έργο της μελέτη θανάτου αλλά και ψηλάφηση των τραυμάτων του όντος. Αναζητώντας το ποιητικό της ιδίωμα, αναρωτιέται κανείς αν πρόκειται για γραφή θρήνο, για λόγο μνημόσυνο ή για ενστικτώδη άρνηση του καθημαγμένου κόσμου να ονομάσει φενάκη την ελπίδα και φρεναπάτη την άλλη διάρκεια. Οι νεκροί πάντως, τροφοδοτώντας με τη σιωπηλή τους ευφράδεια το νοηματικό σύμπαν της ποιήτριας, συνδράμουν, ώστε τα επιφαινόμενα να μετατραπούν σε εμπειρία διπλής όψεως.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η τέχνη ενώνει. Τρέφει καρδιά, ποτίζει ψυχή, καλλιεργεί πνεύμα, φωτίζει γνωστές και άγνωστες πτυχές της διαδικασίας της ζωής και συνδέει τους μετέχοντες,...
Φαίνεται πως ο πλάνητας από τη φύση του άνθρωπος πλάθεται από τον τόπο της ζωής του και προπαντός από τον τόπο όπου γεννιέται, φυτρώνει. Από το χώμα και...
Η γενοκτονία 500.000.000 ζώων που προκλήθηκε από τις καταστροφικές πυρκαγιές, μακάρι να ήταν ένα περαστικό όνειρο, από εκείνα του εφιαλτικού νυχτερινού...