Η απεικόνιση του Γκρέκο με χαρακτηριστικά του Δον Κιχώτη, σωματικά και ψυχικά, είναι, πιστεύω, ορατή. Και γίνεται περισσότερο ευδιάκριτη από το γεγονός ότι η ταύτιση, στον «Επίλογο»της Αναφοράς στον Γκρέκο, της πνευματικής αναζήτησης του Καζαντζάκη με την πνευματική αναζήτηση του Θεοτοκόπουλου τελείται χάρη στον κοινό -δονκιχωτικού χαρακτηρισμού- ενστερνισμό τους της υπέρβασης της λογικής και της ιδέας της «θείας μανίας»: «Δε με χωράει η λογική, μήτε ο νόμος- σαν το χελιδονόψαρο τινάζουμαι από τα σίγουρα νερά και μπαίνω σ' ένα πιο αλαφρόν αέρα, γεμάτο παραφροσύνη. Αλήθεια, αναπνέω ένα αέρα γεμάτο παραφροσύνη και θάνατο- θέλω να πω γεμάτο ελευτερία». Τα ίδια λόγια βάζει, όπως είδαμε, ο Καζαντζάκης στο στόμα του Δον Κιχώτη στις ομώνυμες τερτσίνες του: «σπάσαμε πια της φρόνεσης το γκέμι!»
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Το βιβλίο του Αναστάση Μαδαμόπουλου Στις μαύρες πάνω πέτρες της φυγής είναι κυρίως ένας μύθος/αλληγορία. Η λειτουργικότητά του όμως φαίνεται πολλαπλή:...